A to niespodzianka...

... pomyślałam sobie patrząc na powstającą chustę. Chusta jak chusta, zwyklak - można powiedzieć, ale za to włóczka...

Będąc w temacie wyrabiania zapasów, nie mogłam nie sięgnąć po wełnę, która łypała na mnie z pudła od listopada, bezlitośnie przypominając mi, że przecież kupiłam ją (w dodatku przepłacając!) w Paderborn (klik) po to, by COŚ z niej zrobić w najbliższym czasie... Problem polegał jednak na tym, że 150-gramowy motek był tylko jeden i trudno mi było wymyślić projekt na tę ilość. Nie chciałam też pochopnie dziergać czegoś, co mi się nie przyda i będę musiała komuś oddać albo będzie leżeć nieudane niczym UFOk w szafie. To przecież miała być miła pamiątka z podróży.

Pomysł przyszedł właśnie teraz, gdy zapragnęłam nauczyć się robić chustę - strzałkę. W sieci po wpisaniu hasła: "chusta strzałka" wyskakują filmiki i opisy, więc po szybkim zapoznaniu się z tematem postanowiłam wrzucić na druty jakąś cieniowaną włóczkę i przystąpić do działania.

Z tymi cieniowanymi włóczkami to nie jest taka prosta sprawa. W motku wszystkie pięknie wyglądają, ale dopiero dzierganie obnaża ich prawdziwe oblicze. Trudność w zastosowaniu takich włóczek polega na odpowiednim dobraniu ich do ściegu i wielkości dzianiny. W przypadku tej chusty wszystkie cieniowania posiadanych włóczek układałyby się najpierw w szersze, a potem węższe paski, a takiego efektu nie chciałam.

Patrząc na motek Emozione także nie można przewidzieć jak barwy będą się układać, ale na całe szczęście jest Ravelry, na którym można wyszukać konkretną włóczkę i rzeczy z niej wydziergane. Dzięki temu mogłam sobie wyobrazić jaki efekt mniej więcej otrzymam, chociaż ostatecznie przerósł on moje oczekiwania. Wraz z przyrastaniem oczek dostrzegłam jak pięknie barwy przenikają jedna w drugą. Nigdy wcześniej nie miałam w dłoniach włóczki, która by właśnie taki efekt dawała, bo zwykle przejścia kolorów w cieniowanych włóczkach są gwałtowniejsze, a tu proszę... niespodzianka.

Jestem tą włóczką zachwycona. Ma naturalny skład, jest równomiernie skręcona. Luźny skręt nie zabiera jej miękkości. Nie ma przypadkowych, irytujących supełków. Barwy przechodzą delikatnie jedna w drugą, wręcz trudno dostrzec kiedy się przeszło na inny odcień. Cudo. A jaki to efekt daje przy zawijaniu na szyi...

Jako, że użyłam ściegu francuskiego, to chusta wyszła niewielka. Ot, taki zawijaczek na szyję. Ma ona 180 cm długości i 42 cm szerokości. Zużyłam prawie cały motek, na koniec zostało mi 14 g.

Włóczka EMOZIONE Mondial (100% wełny; 150 g - 540m); kol. 745

druty 3,5 mm

Tak się kończy...

... dzierganie bez próbki. Czyli jak? Pruciem albo przerabianiem. Jako, że prucie zawsze mnie "boli", to czasem postanawiam mimo wszystko dokończyć dzierganą rzecz z nadzieją, że może ktoś inny ją z radością przygarnie. I tak właśnie od kilku lat jestem w posiadaniu dwóch za dużych czapek, które niestety nie znalazły dotąd właściciela. Obie były udane i żal mi było je pruć, ale dłuższe leżakowanie w tej formie nie miało już sensu, więc przedwczoraj postanowiłam je przerobić na szyjogrzeje - czyli małe, krótkie, wciągane przez głowę kominy.

Naprawdę nie wiem dlaczego wstrzymywałam się z tym aż kilka lat, bo cała operacja zajęła mi może 15 minut. Oczywiście tylko dlatego, że obie czapki były dziergane bezszwowo w okrążeniach od dołu i wystarczyło podpruć czubek i zakończyć oczka.

Zielona czapka czekała na przeróbkę dokładnie 5 lat. Tak wyglądała wcześniej (KLIK), a tak dzisiaj:

Włóczka NEPAL Katia,

druty 6 mm (ściągacz) i 7 mm.

O drugiej czapce możecie poczytać TUTAJ, a tak wygląda po przeróbce:

Włóczka ESKIMO Drops (100% wełny, kol. 46),

druty 9 mm oraz na pewno jakieś mniejsze w ściągaczu.

Na ten moment żadnych przeróbek już nie mam więcej w planach, ale korzystając z większej ilości wolnego czasu, który mam dzięki feriom, daję upust wenie i wyrabiam zapasy. 

Dokończyłam...

... dawno rozpoczęty i porzucony bez drutów komin.

Początkowo miał to być otulacz na ramiona, ale zaczęłam go robić na zasadzie improwizacji, bez próbki. Gdy okazało się po przerobieniu kilkunastu okrążeń, że będzie za szeroki, wyciągnęłam z niego druty i zostawiłam bez prucia pośród pozostałych motków, by poczekał aż dojrzeję do prucia. 

Minęło kilkanaście miesięcy, otulacz poszedł w zapomnienie aż do teraz, kiedy to postanowiłam przyjrzeć się dokładnie posiadanym zapasom. Pośród mechatych motków dostrzegłam zapomnianego UFOka. Przyjrzałam mu się dokładnie i stwierdziłam, że nie ma sensu go pruć, bo jest świetną bazą na komin - zawijas. Intuicyjnie dopasowałam druty i w zaledwie 1,5 godzinki go dokończyłam. Prawda, że bez sensu byłoby go pruć?

Włóczka MALLOW La Passion (ok. 160 g),

druty 7 mm

Jeszcze jedna...

... a nawet dwie pary mitenek zostały mi do pokazania, zanim zdam relację z testów nowej chusty. To te dwie pary, o których wspominałam ostatnio. Początkowo miałam ich nie pokazywać jeszcze, bo były niedokończone i odstawione "na lepsze czasy", ale wraz z rozpoczęciem ferii wpadłam w wir porządków i nabrałam chęci, by podokańczać rozpoczęte robótki.

Szaro-czarne mitenki wykonałam z mieszanki akrylu i wełny jako model testowy i poglądowy do tutorialu zszywania. Na mnie są za duże i otrzyma je mama.

Włóczka LANAGOLD Alize, druty 3,5 mm

Drugie musztardowo-antracytowe były modelem testowym docelowym, bo jak zobaczyłam jak fajnie się prezentuje merino, to postanowiłam wyprzeć nim zwykłą wełnę z projektu. Do wczoraj były praktycznie skończone, ale nie zszyte. Czekały "na lepsze czasy", by stać się ulepszoną podstawą tutorialu zszywania. Wczoraj podjęłam męską decyzję, że skoro opisu nie będzie, to nie ma co się cackać, tylko zszyć i zacząć nosić. Tak też zrobiłam. Te są idealne i zostaną u mnie.

Włóczka MERINO EXTRA FINE Drops, druty 3,5 mm

Przy okazji porządków posprzątałam też we włóczkach. Robię co mogę, a ich wciąż jest dużo i najgorsze jest to, że sporo z nich to pojedyncze motki. Stoją te wypchane pudła pod ścianą, tworząc swego rodzaju wzorzysty regał, którego nadal nie mam odwagi Wam pokazać, choć kto jest spostrzegawczy to w poprzednim artykule na jednym ze zdjęć może dojrzeć na jaką wysokość owe pudła sięgają.

Z jednej strony bardzo mi się podoba fakt, że gdy potrzebuję coś wydziergać, to w mojej osobistej pasmanterii zwykle mogę znaleźć potrzebną włóczkę, ale z drugiej strony ogarnia mnie bezsilność, gdy chcę z tych pojedynczych motków coś zrobić i nie mogę ich ze sobą "skomponować".

Pozostaje mi już tylko nieprzejmowanie się tym i realizowanie mniejszych lub większych projektów. Tak jak potrzeba lub wena podpowiada. I z tym Was zostawiam wracając do dziergania.

Mitenki...

... to takie rękawiczki bez palców. Szybko się je robi, ładnie wyglądają na dłoniach i można je nosić przez większą część roku. Oczywiście dotyczy to takich zmarzluchów jak ja, co to założą mitenki na rękawiczki w celu jeszcze większego dogrzania się zimą. Jesienią obiecałam sobie, że w tym sezonie wydziergam kilka par, a nie jak co roku zaledwie jedną i tak się rzeczywiście stało.

W tych, które dzisiaj pokażę wykorzystałam motyw z czapki Julietta Hat i dzięki temu mitenki mogą stanowić komplet zarówno z czapką, jak i chustą, ale mogą też występować solo :)

Wydziergałam je skośnie i zszyłam szwem dziewiarskim o nazwie Garter Kitchener Stitch. To jedyny sposób zszywania, który mi się w tym projekcie podoba, ale w części mozaikowej jest trochę trudniejszy w wykonaniu niż na zwykłych oczkach francuskich. Szczególnie jeśli chcemy, by motywy spotykały się równo ze sobą.

I nie chodzi tutaj o jakąś wielką trudność techniczną samego zszywania (choć dobrze jest mieć w tym wprawę), tylko bardziej o odpowiednie ułożenie oczek na drutach i łapanie ich od właściwej strony igłą. Dodatkowo niektóre oczka trzeba chwycić po dwa, bo wymaga tego kształt mitenek.

Prawdę mówiąc, dotychczas używałam tego ściegu "na oko", no bo co to za trudność samej wykombinować co i jak. Polak przecież potrafi. To nic, że zawsze robiłam jakieś błędy i potem prułam, poprawiałam, ale docelowo zawsze jakoś to było. Tym razem jednak rozpracowałam wszystko dokładnie i sama dużo się przy tym nauczyłam. Dla mnie takie zszywanie nie stanowi już problemu.

Proces nauki wymagał wykonania czterech i pół pary mitenek, z czego trzy nadają się do pokazania. Wykonałam je z włóczek o podobnej grubości.

Włóczka LIMA Drops, druty 3,5 mm

Włóczka KARISMA Drops i MAGIC Yarn Art, druty 3,5 mm

Włóczka KARISMA Drops, druty 3,5 mm

Chciałam opracować opis wykonania tych mitenek, a nawet byłam gotowa dołączyć do niego obszerny tutorial objaśniający proces zszywania, ale po konsultacjach z testerkami i własnych burzliwych przemyśleniach postanowiłam, że na ten moment wstrzymam się z publikacją projektu. Może za parę tygodni lub miesięcy materiał "dojrzeje" i ujrzy światło dzienne. A może wcale nie i też będzie dobrze.

Póki co skupiam swe myśli na nowej chuście, którą pokazałam Wam ostatnio. Bardzo mnie ten projekt wkręcił. Powstają już kolejne wersje, rodzą się pomysły na inne niż proponowane wcześniej połączenia włóczek. Ma nadzieję, że przy następnej okazji będę już mogła pokazać Wam efekt współpracy z testerkami. Nie mogę się już doczekać :)