Tak się kończy...

... dzierganie bez próbki. Czyli jak? Pruciem albo przerabianiem. Jako, że prucie zawsze mnie "boli", to czasem postanawiam mimo wszystko dokończyć dzierganą rzecz z nadzieją, że może ktoś inny ją z radością przygarnie. I tak właśnie od kilku lat jestem w posiadaniu dwóch za dużych czapek, które niestety nie znalazły dotąd właściciela. Obie były udane i żal mi było je pruć, ale dłuższe leżakowanie w tej formie nie miało już sensu, więc przedwczoraj postanowiłam je przerobić na szyjogrzeje - czyli małe, krótkie, wciągane przez głowę kominy.

Naprawdę nie wiem dlaczego wstrzymywałam się z tym aż kilka lat, bo cała operacja zajęła mi może 15 minut. Oczywiście tylko dlatego, że obie czapki były dziergane bezszwowo w okrążeniach od dołu i wystarczyło podpruć czubek i zakończyć oczka.

Zielona czapka czekała na przeróbkę dokładnie 5 lat. Tak wyglądała wcześniej (KLIK), a tak dzisiaj:

Włóczka NEPAL Katia,

druty 6 mm (ściągacz) i 7 mm.

O drugiej czapce możecie poczytać TUTAJ, a tak wygląda po przeróbce:

Włóczka ESKIMO Drops (100% wełny, kol. 46),

druty 9 mm oraz na pewno jakieś mniejsze w ściągaczu.

Na ten moment żadnych przeróbek już nie mam więcej w planach, ale korzystając z większej ilości wolnego czasu, który mam dzięki feriom, daję upust wenie i wyrabiam zapasy.