Znów mi się zachciało...

... wydziergać zapinany sweterek. Tym razem zdecydowałam się na cienką włóczkę, a że zaczęłam jeszcze przed ostatnio pokazywanym pledem, to był to typowy długodystansowiec. Wybrałam kolor czarny, ponieważ obecnie nie mam ani jednego swetra w tym kolorze (poprzednio zrobiony wyszedł za duży i oddałam go siostrze).

Postawiłam na klasykę, może dla niektórych zbyt banalną, ale moje zwyklaki nigdy nie są zbyt proste.

Całość została zrobiona w oparciu o metodę contiguous. Dekolt jest ukształtowany rzędami skróconymi. Plisy oraz pasy obojczykowe zdobi ścieg ryżowy. Tym samym ściegiem zrobiłam również odcięcie pod biustem oraz udawane szwy boczne. Całość modelowałam zaszewkami.

Na zdjęciach można zauważyć charakterystyczne dla contiguousa marszczenia, wynikające z dodawania oczek przy pasach obojczykowych. Mnie osobiście średnio się to podoba i wciąż próbuję ten problem jakoś obejść. Być może powinnam się była bardziej postarać podczas upinania szpilek przy blokowaniu... Postanowiłam się tym jednak nie przejmować, bo wiem już z doświadczenia, że z czasem wszystko się odpowiednio porozciąga, ułoży i wygładzi. Z resztą jestem trochę grubsza od manekinu, więc na mnie sweter trochę inaczej się układa ;)

Do tego dopasowałam guziczki z motywem kwiatowym.

Zużyłam 250 g mieszanki wełny owczej z wełną alpaki, więc sweter jest w pełni naturalny i pomimo swej "cienkości" powinien być ciepły.

 

Włóczka FLORA Drops (65% wełny, 35% alpaki),

druty 3 mm