Nieszczęśliwe farbowanie...

... dało o sobie znać w bolesny dla mnie sposób. Niby człowiek ma wieloletnie doświadczenie w tym co robi, głupich błędów nie powinno się już popełniać, a jednak... Minęło już trochę czasu od feralnego wydarzenia i w dodatku wszystko dobrze się skończyło, więc podczas zdjęć dopisywał mi całkiem dobry humor.

Co jakiś czas łapię się na różne promocje włóczkowe i zdarza mi się kupić po kilka motków czegoś fajnego, potem przy następnej okazji dokupuję następne motki. Wykorzystuję je do małych projektów, ale tym razem popędzana uciekającym czasem postanowiłam z tej zbieraniny zrobić swetroponczo dla koleżanki. Wszystko mniej więcej obliczyłam i przystąpiłam do działania. Czarny kolor, bo o nim mowa, nie w każdym świetle jest precyzyjnie widoczny, zwłaszcza jak się bardziej patrzy na serial niż na robótkę... W każdym bądź razie nie dostrzegłam nic niepokojącego, bardziej martwiłam się o to, czy mi wystarczy zakupionych na raty motków.

Jakże się zdziwiłam po przerobieniu pół kilograma włóczki, że odcienie czerni wykorzystanych motków się różnią. I to jeszcze żebym je z sensem rozmieszczała... Aż straciłam na chwilę oddech, gdy ujrzałam raz węższe, raz szersze pasy, które wyglądały jakby wypłowiały na słońcu. Bolesne...!

Postanowiłam zrobić ponczo od nowa. Ja nie z tych, co to ratują wielkie połacie dzianiny. Łatwiej mi jest zamówić nową włóczkę w potrzebnej ilości i zrobić ponczo od nowa. W ten sposób powstały dwa takie same swetroponcza. To pierwotne przygarnęła mama (kochana jest), a drugie (już takie jakie miało być) koleżanka.

 

Włóczka ALASKA Drops (9 motków)

oraz KASMIR Himalaya (1 motek),

druty 5,5 mm